Text

 C                      G
Σου γράφω πάλι από ανάγκη
 F       G        C 
η ώρα πέντε το πρωί
 C                         G
το μόνο πράμα που 'χει μείνει
 F         G             C 
όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ
 F         G             C 
τι να τις κάνω τις τιμές τους
 F      G     C Am
τα λόγια τα θεατρικά
 Am                         Dm
μες στην οθόνη του μυαλού μου
       G         C 
χάρτινα είδωλα νεκρά
 
 C         Dm        G            C  
Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς
Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς
 
Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη
βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό
κι ίσως η ασχήμια του να φύγει
μόλις πλυθώ και ξυριστώ
βρομάει η ανάσα απ' τα τσιγάρα
βαραίνει ο νους μου απ' τα ποτά
στον τοίχο κάποια Μόνα Λίζα
σε φέρνει ακόμα πιο κοντά
 
Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς
Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς
 
Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα
η ανάγκη μου δεν σταματά
σαν το πουλί πάνω στο σύρμα
σαν τον αλήτη που γυρνάει
θέλω να 'ρθείς και να ’μ' ανάψεις
το παραμύθι να μου πεις
σαν μάνα γη να μ' αγκαλιάσεις
σαν άσπρο φώς να ξαναρθείς