Text

 Am                                      E 
Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένο
 E                                  Am 
ένα μικρό αφρικάνικο, ατσάλινο μαχαίρι
 Am                                        E 
όπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι αραπάδες
 E                                           Am 
που από έναν γέρον έμπορο τ’ αγόρασα στ’ Αλγέρι
 Dm  Am  E  Am   Dm  Am  E  Am 

Θυμάμαι ως τώρα να ’τανε το γέρο παλαιοπώλη
όπου έμοιαζε με μια παλιά ελαιογραφία του Γκόγια
ορθό πλάι σε μακριά σπαθιά και σε στολές σκισμένες
να λέει με μια βραχνή φωνή τα παρακάτω λόγια
 
Ετούτο το μαχαίρι εδώ που θέλεις ν’ αγοράσεις
με ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το ’χει ζώσει
κι όλοι το ξέρουν πως αυτοί που κάποια φορά το ’χαν
καθένας κάποιον άνθρωπο δικό του έχει σκοτώσει
 
Ο Δον Μπασίλιο σκότωσε μ’ αυτό τη Δόνα Τζούλια
την όμορφη γυναίκα του, γιατί τον απατούσε
Ο Κόντε Αντόνιο μια βραδιά το δύστυχο αδελφό του
με το μαχαίρι τούτο εδώ κρυφά δολοφονούσε
 
Ένας αράπης τη μικρή ερωμένη του από ζήλια
και κάποιος ναύτης ιταλός ένα γραικό λοστρόμο
Χέρι σε χέρι ξέπεσε και στα δικά μου χέρια
Πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μ’ αυτό μου φέρνει τρόμο
 
Σκύψε και δες το, μια άγκυρα κι ένα οικόσημο έχει
Είναι ελαφρύ, για πιάσε το, δεν πάει ούτε ένα κουάρτο
Μα εγώ θα σε συμβούλευα κάτι άλλο ν’ αγοράσεις
Πόσο έχει; Μόνο φράγκα εφτά, αφού το θέλεις, πάρτο
 
Ένα στιλέτο έχω μικρό στη ζώνη μου σφιγμένο
που η ιδιοτροπία μ’ έκανε και το ’κανα δικό μου
κι αφού κανέναν δε μισώ στον κόσμο να σκοτώσω
φοβάμαι μην καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου
 
Σκύψε και δες το...