Text

 Em            D             Em 
Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
 Em                         Am 
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
 Am                           Em 
Στη γη των Bησιγότθων αρμενίζεις
 Am                             Em 
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
 B                       C  D  Em 
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις
 
Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου ‘φερα απ’ τους Δελφούς γλυκό νερό
Στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ’ αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου
 
Το καραβάνι τρέχει μέσ’ τη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
Πώς να ημερέψει ο νους μ’ ένα σεντόνι
Πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σκοινιά
Αγάπη, που σε λέγαν Αντιγόνη
 
Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιόν γαλαξία να σε βρω
Εδώ είναι Αττική, φαιό νταμάρι
Κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι