Text

Het Kleine Café aan de Haven
 01
 (Vader Abraham)

De (G) avondzon valt over straten en pleinen,
De gouden zon zakt in de (D) stad.
De (D7) mensen die moe in hun huizen verdwijnen,
Ze hebben de dag weer (G) gehad.
De (G) neonreclame die knipoogt langs ramen,
Het motregent zachtjes op (C) straat,
De (C) stad lijkt gestorven, (G) toch klinkt er muziek,
Uit een (D) deur die nog (D7) wijd open (G) staat

        Daar in dat (G) kleine café aan de haven
        Daar zijn de mensen gelijk en (D) tevree
        Daar in dat (C) kleine café aan de (G) haven,
        Daar telt je (D) geld, of wie je bent, niet meer (G) mee

De (G) toog is van koper, toch ligt er geen loper,
De voetbalclub hangt aan de (D) muur.
De (D7) trekkast die maakt meer lawaai dan de jukebox,
'N pilsje dat is er niet (G) duur.
'N (G) Mens is daar mens rijk of arm 't is daar warm,
Geen "Monsieur" of "Madam", maar (C) WC
Maar (C) 't glas is gespoeld in het (G) helderste water,
Ja (D) 't is daar een (D7) heel goed (G) café

        Daar in dat (G) kleine café aan de haven
        Daar zijn de mensen gelijk en (D) tevree
        Daar in dat (C) kleine café aan de (G) haven,
        Daar telt je (D) geld, of wie je bent, niet meer (G) mee

De (G) wereldproblemen die zijn tussen twee glazen bier,
Opgelost voor (D) altijd.
Op (D7) de rand van een bierviltje staat daar je rekening,
Of je staat in het (G) krijt.
Het enige wat je aan eten kunt krijgen,
Dat is daar 'n hardgekookt (C) ei,
De (C) mensen die zijn daar gelukkig (G) gewoon,
Ja (D) de mensen die zijn (D7) daar nog (G) blij.