Text

  G                Cadd9
Гіене - баяцца, сабаку - вішчаць,
     D                   G
свінні - рыцца у гноі сваім,
     G             Cadd9
а льву патрэбны калючы гушчар,
        D              G
родны край і свабоды ў ім.

             Em                 Bm
     п'ю за тое, каб нам сярод родных лясоў
            Em                      D
     не вішчаць, не дрыжаць, не крывіць,
          G               Cadd9
     бо ўсе мы тут не з гіен і не з псоў,
         D                  G
     бо мы - сапраўднай крыві.
     
   G               Cadd9
і таму давайце за ворагаў піць
     D             G
і за імі сатканую сець,
   G              Cadd9
бо ім не дадзена нас палюбіць
      D                G
і не дадзена нас зразумець.

          Em                  Bm
     бедалагі! не ўцяміць іх бедным мазгам,
        Em                  D
     пакуль не праб'е ім канец,
         G                    Cadd9
     як добра быць другам і братам нам,
         D              G
     і яму, і табе, і мне.
 G               Cadd9
божа, дай ім даўжэй пражыць,
         D                 G
хай спаўна аттрубяць свой час,
 G              Cadd9
хай да апошняй нашай мяжы
 D            G
будуць яны у нас.
 
      Em                 Bm
     божа, ты скінуў іх нам як дары,
            Em               D
     і мы славім мудрасць тваю,
          G                Cadd9
     бо яны нас будзяць яшчэ на зары
        D                G
     і рана заснуць не даюць.

  G Cadd9 D A

      A             D
і ўстаем і арэм мы нашы палі,
   E                   A
пакуль не апусціцца змрок,
   A              D
і мы ўстаем, і зброю сталім,
  E               A
слова сталім і радок.

           F#m              C#m
     ім няма з кім ісці плячо да пляча,
              F#m                   E
     з кім любіць, з кім стаяць у баі,
              A                  D
     з кім смяяцца, спрачацца і нават маўчаць.
           E                    A
     а памруць - хто паплача па іх?

   A               D
даруй ім. яны пакараныя й так
   E                A
даруй хоць на гэты раз.
    A                D
бо розуму ў іх, як слёз у ката,
      E                 A
і ня могуць пазычыць у нас.

        F#m                    C#m
     даруй нам, што сеем мы ў душы ім жах,
             F#m            E
     як скачком бяром частакол,
            A              D
     што даводзіцца ім дрыжаць у дамах,
           E            A
     калі гойсае леў вакол.

        A                 D
твой закон, што вазіць нявартыя гной
   E              A
чалавек такі і народ,
      A             D
калі вораг ад назвы іхняй адной
      E              A
не бялее, як снег і лёд.
      A             D
калі вораг ад назвы іхняй адной
      E              A
не бялее, як снег і лёд.
      A             D
калі вораг ад назвы іхняй адной
      E              A
не бялее, як снег і лёд.